استاندار لباس‌های اتش نشانی

لباس آتش نشانی یکی از قسمت‌های مهم تجهیزات هر تیم آتش‌نشانی است. این لباس، برای حفاظت از آتش‌نشانان در مقابل حرارت، شعله و سوختگی طراحی شده است. استفاده از لباس آتش نشانی، از اهمیت بسیاری برخوردار است، زیرا در حقیقت زندگی و مرگ آتش‌نشانان را تعیین می‌کند.

چندین نوع لباس آتش نشانی در بازار موجود است که هرکدام از آن‌ها دارای ویژگی‌ها و مزایای خاصی هستند. به منظور اطمینان از کیفیت و عملکرد لباس آتش نشانی، استانداردهای خاصی برای تولید و طراحی لباس آتش نشانی وجود دارد.

استاندارد EN469

استاندارد EN 469 یک استاندارد عمومی برای لباس‌های آتش‌نشانی است. این استاندارد شرایط طراحی و تولید لباس آتش‌نشانی را مشخص می‌کند. برای مطابقت با این استاندارد، لباس آتش نشانی باید در حالتی که نیاز به حفاظت از بدن آتش‌نشان وجود دارد، طراحی شده باشد. عناصر پایه در این استاندارد شامل لایه‌های مختلف پوششی برای محافظت در برابر حرارت و سوختگی، پارچه‌های مقاوم در برابر آب و نفوذ آب کردن نقاط مستعد سوختگی متمرکز بر روی لباس آتش نشانی می‌شود.

علاوه بر این، بطور کلی، لباس آتش نشانی باید دارای برخی خصوصیات و دارایی‌های خاص باشد که در زیر به آنها اشاره شده است:

1- مقاومت در برابر آتش برای حمایت از بدن در برابر سوختگی، لباس آتش نشانی باید از جنس‌های مستحکم و مقاوم در برابر حرارت و شعله باشد. بعضی از لباس‌های آتش نشانی از جنس‌هایی مانند آرامید، کربن، کلینکرام، کربید و سیلیکات مرغوب با الیاف قوی تولید می‌شود تا بتواند در برابر شعله‌هایی که در دمای بسیار بالا قرار دارند، مقاومت کند.

2- مقاومت در برابر سوختگی لباس آتش نشانی باید از جنس‌های مقاوم مختلفی تولید شده باشد تا بتواند در برابر سوختگی و حرارت مقاومت کند. این لباس‌ها باید ایده‌آل برای همه نوع طوفان‌های آتش باشند، از جمله سوزاندن، درحالیکه عینک شناور ، کروما کروم و غیره. به طور کلی باید قابلیت پوشش مبتنی بر ERCI برای لباس آتش نشانی فراهم شود.

3- ضیافت قابل قبول لباس آتش نشانی باید ایده‌آل برای داشتن ضیافت کافی باشد تا خطر بالقوه خراشیدگی یا پریدگی در حین انجام وظایف بیشتر گردد. بر روی دستکش‌ها و پشت یقه- بسته به طول دست، دوخت سه نقطه قابل رویت باید وجود داشته باشد تا استحکام لباس به حفظ شود.

استاندارد NFPA 1971:

این استاندارد، استاندارد مرجع برای تولید، تعمیر و تجدید لباس های اتش نشانی در آمریکای شمالی است. این استاندارد نشان می دهد که چگونه طراحی و تولید لباس های اتش نشانی باید صورت گیرد، و شامل مواردی مانند مواد استفاده شده در ساخت لباس، دمای مجاز، مقاومت آتش و مقاومت شعله‌های اتش می‌شود.

استاندارد EN 469:

این استاندارد، استاندارد بین المللی برای لباس های اتش نشانی است. این استاندارد، نشان می دهد که چگونه لباس های اتش نشانی باید طراحی و تولید شوند و معیارهای مختلفی مانند مواد مورد استفاده، پوشش ضدآب، دمای مقاومت، مقاومت برابر شعله های آتش و مقاومت برای سوختن و غیره را دارا می‌باشد.

استاندارد ISO 11613:

این استاندارد، استاندارد بین المللی برای لباس های اتش نشانی است، که توسط سازمان بین المللی استانداردسازی (ISO) ارائه شده است. این استاندارد شامل مقاومت برای حرارت و آتش، مواد استفاده شده در ساخت لباس و شرایط آزمایش و دستورالعمل برای تست تعیین میزان مقاومت و ابعاد لباس های اتش نشانی می باشد.

استاندارد AS/NZS 2161:

استاندارد استرالیایی و نیوزیلندی برای لباس های اتش نشانی است. این استاندارد شامل مواد استفاده شده در ساخت لباس، اندازه، پوشش ضد آب، مقاومت به دما، مقاومت به شعله‌های آتش، مقاومت عایق در برابر آتش و غیره می‌باشد.

استاندارد BS EN 469:

این استاندارد به عنوان یک استاندارد اروپایی شناخته می شود و برای لباس های اتش نشانی به کار می رود. این استاندارد شامل مشخصات مختلفی مانند مقاومت برای حرارت و آتش، ابعاد لباس، ثبات شعله، مقاومت ضد آب و غیره می باشد.

منبع: https://tpn-co.com